un poema de Üzeyir Lokman ÇAYCI

Ilustración de Üzeyir Lokman ÇAYCI

Kendileri çalıp, kendileri oynayanlar

Etliyle… sütlüyle… tatlıyla beslenenler
Bilemezler senin kıymetini.

Taş çatlasa da onlara açtıramazsın
Çiftliklerinin pencerelerini…
İlgi alanlarında senin gibiler yok
Sen yoksun…
Bunu anlamalısın artık
Zaman ayıramazlar sana!

Onların gözleri hep yukarılarda
Bel büküp
Gerdan kırarken
Padişaha... sultana
Seni tanırlar mı hiç?

İşin aslını sorarsan
İplerinin uçları
Başkalarının ellerinde
Onların kendilerini kral zannetmelerine
Sen hiç aldırma!

Boş umutlarla
Yersiz beklentilerle
Seni insan yerine
Koymalarını bekleme...

Kapalı kapıların adamlarına
Yüzlerce mektup yazsan
Görüşmek ya da konuşmak istesen
Tek bir cevap dahi alamazsın...
Aman ha dikkatli ol
Üstüne üstlük
Şımartırsın onları
Kendilerini bir şey zannederek
Tepeden bakarlar sana!

Onlar birbirlerinin sırtlarını
Sıvazlamayı severler…
Sana sadece
Konuştuklarını "imrene imrene" dinlemek
Yazdıklarını "göklere çıkararak" övmek
Yaptıklarını "alkışlarla" ödüllendirmek düşer...

Zaman kaybedip
Başka şeyler düşünerek
Kendini oyalama.

Üzeyir Lokman ÇAYCI
Paris, 20.06.2007

Ceux qui dansent au rythme de leur propre musique

Ceux qui se nourrissent de viandes…de produits laitiers…de desserts
Ne peuvent t'estimer à ta juste valeur.

Même si la pierre se fendait, tu ne peux pas leur faire ouvrir
Les fenêtres de leur ferme…
Des gens comme toi ne font pas partie de leur centre d'intérêt
Tu n'existes pas…
Dorénavant tu dois savoir
Qu'ils n'ont pas de temps à te consacrer!

Ils ont les yeux fixés toujours vers le haut
Pendant qu'ils s'inclinent
Avec un sourire au dessus de leur double menton
Devant le souverain… le sultan
Crois-tu un seul instant qu'ils te reconnaissent?

Si tu me demandes mon avis à ce sujet
C'est que les bouts de leur ficelle
Sont aux mains d'autrui
Ne te formalise point du fait
Qu'ils se prennent pour des rois!

Avec des espoirs vains
Et des attentes mal placées
N'attends pas d'eux
Qu'ils te considèrent comme un homme…

Même si tu écris des centaines de lettres
Aux hommes des portes fermées
Dans le but de les voir ou de leur parler
Tu ne recevras même pas une seule réponse…
Méfie-toi, sois attentif
Par-dessus tout
Tu leur permettras d'avoir des airs hautains
En se croyant importants
Ils te regarderont avec dédain!

Ils aiment bien se caresser
Le dos les uns des autres…
Il ne reste plus
Qu'à écouter leurs conversations "avec admiration"
A vanter leurs écrits "exagérément"
A récompenser leurs faits "par applaudissement"…

Ne perds pas de temps
Et ne t'occupe pas
En pensant à autres choses.

Üzeyir Lokman ÇAYCI
Paris, le 20.06.2007
Traduit du turc par : Yakup YURT ©

Those who dance to the rhythm of their own music

Those who nourish themselves on meats, dairy products and desserts
Cannot estimate you at your fair value.

Even if stone cracked, you cannot make them open
The windows of their farm …
People like you are not included in their center of interest
You do not exist …
Hereafter you must know
That they do not have time to bless you!

Their eyes are always fixed from above you
While they bow
With smiles above their double chins
Before the sovereign...the sultan.
Do you think for an instant that they acknowledge you?

If you ask my opinion on this subject
It is because the ends of their twine
Are in the hands of other people.
Don't take exception to the fact
That they are taken for kings!

Do not wait for them
In the wrong places
Vainly hoping
They will consider you a man …

Even if you write hundreds of letters
To these men of the closed doors
Intending to see or speak to them
You will not receive a single response …
Be wary and attentive;
Above everything
Allow them their haughty airs.
By thinking themselves important
They will look at you scornfully!

They well like fondling
Each others' backs …
It is no longer to the point
To listen to their dialogues "with admiration"
To extol their writings "enthusiastically"
To reward their facts "by clapping" …

Do not waste your time
Or put your attention here …
Think of other things.
by Uzeyir Lokman CAYCI
Paris, 20.06.2007
Traduit par by Yakup YURT en français
French free verse translated into English free verse
by Joneve McCormick

Chi danza al ritmo della sua musica

Chi mangia carne.... derivati del latte e dessert

non può apprezzare il tuo valore

Anche se la pietra si incrinasse

tu non potrai far aprire finestre alla loro durezza di cuore

Persone come te non fanno parte

dei loro interessi

tu non esisti

d'ora in poi devi sapere

Che non hanno tempo da dedicarti!

Hanno gli occhi sempre rivolti verso l'alto

Mentre s'inchinano

con un sorriso sotto il loro doppio mento

davanti al potente.... il sultano

Per un solo momento credi ti riconoscano?

se mi chiedi al riguardo un parere

è che i i fili dei loro destini

sono nelle mani di altriNon ti formalizzare

che si considerino dei re

Con vane speranzee aspettative mal riposte

non pensare che ti considerino come uomo

Anche se tu scrivi centinaia di lettere

agli uomini dagli animi chiusi

con l'intento di di vederli ,di parlar loro

Non riceverai una sola risposta

Diffida, stai attento

soprattutto gli permetterai di avere un aria altezzosa

credendosi importanti

ti guarderanno con sdegno!

Amano carezzarsi

l'un l'altro le schiene

Non rimane che

ascoltare ammirati le loro conversazioni

magnificare i loro scritti

gratificare le loro azioni

con applausi

non perdere tempo

non occupartene....

Pensando ad altre cose.

Üzeyir Lokman ÇAYCIParis, 20.06.2007Traduit du turc par : Yakup YURT ©libera traduzione italiana di Arturo Ferraraper QDA © lab artfer Torino